-
1 melancholijn|y
adj. 1. [muzyka, nastrój, usposobienie] melancholy; melancholic książk.- melancholijne piękno gór the melancholy beauty of the mountains- obudziła się w melancholijnym nastroju she woke up feeling melancholy2. Med. [usposobienie, zapaść] melancholic- po jej odejściu stał się melancholijny he became melancholy a. sad after she had leftThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > melancholijn|y
Перевод: с польского на все языки
со всех языков на польский- Со всех языков на:
- Польский
- С польского на:
- Английский